بهانه

همه ي طبقات آسمان ها را عروج كردم و هيچ نيافتم.

بر همه ي درياهاي غيب گذشتم و از هر كدام مشتي برگرفتم.

همه ي چشمه سارهاي بهشت عّدن را سر كشيدم.

از همه ي جرعه ها نوشيدم.

چهره ام را در زير همه ي باران هاي بهارين ملكوت گرفتم

و قطره هايي را مزه كردم.

ازآب غديرهاي بلوريني

كه در دل كوه ها و سينه ي دشت هاي بي كرانه ي ماورءا، پراكنده بود

چشيدم،

اما زلالي هر كدام را كه مي ديدم،

خوش گواري هر كدام را كه مي چشيدم،

به اميد زلال تر و به هواي خوش گوارتر،

به سوي ديگري مي تاختم.