هبوط

مرا كسي نساخت، خداساخت؛

نه آن چنان كه “كسي مي خواست“،

كه من كسي نداشتم.

كسم خدا بود، كس بي كسان.

او بودكه مرا ساخت،آن چنان كه خودش خواست.

نه از من پرسيد و نه از آن “منِ ديگر“م.

من يك گِلِ بي صاحب بودم.

مرا از روح خود در آن دميد.

وبر روي خاك و در زير آفتاب،

تنها رهايم كرد.

“مرا به خودم واگذاشت“.