غرب

چقدر اين قفس برايم تنگ است.

من تاب تنگنا ندارم!

كو آن مركب زرّين موي افسانه اي كه از جانب غرب آمد

و جّد مرا از گورش نجات داد و برد؟

به آسمان برد،

به جانب غرب برد،

آه! كي خواهد رسيد؟

كه بيايد و فرزند او را نيز

كه در اين تنگناي گور رنج مي برد، رها كند

نجاتش دهد و به جانب غرب برد،

به جانب آزادي،

به سوي افق هاي باز و آزاد و مهربان.

غرب، اي بهشت موعود ما!

آيا به نجات من هم مي انديشي؟