من تلاش ميكنم پس هستم

بر خاك نشست و غربت اندوزي كرد

بر دامن خويش ، زخم گل دوزي كرد

ايلام ، زن بلوطي قصه ي ما

يك روز به تنگ آمد و خودسوزي كرد

از پل هاي زيادي پريده ام

در رودخانه هاي بسياري غرق شده ام

بارها

شاخ به شاخ شده ام با زندگي

بارها

گلوله خورده ام

و بارها

مرده ام

عشق

از من يك بدل كار حرفه اي ساخته است

در زد كسي انگار كه مهمان داريم

در سفره گرسنگي فراوان داريم

امروز پدر ابر زيادي آورد

مانند هميشه شام باران داريم

سيگاري نيستم

اما

به تو كه فكر مي كنم

مزرعه ي بزرگي از توتون

در سرم آتش مي گيرد

ديدي كه فقط ...فقط (تو) هستي و (من)م

از چار طرف دريده شد پيرهنم

زيبايي لامذهبت آن قدر خداست

كه مانده ام از تو يا خدا دل بكنم!

هر كه مست است مست روي علي است
هر چه مستي است از سبوي علي است

تاك را كاشت با دو دست خودش
باده يك قطره از وضوي علي است

اي كه پرسيدي آمدم ز كجا
بر تنت گرد و خاك كوي علي است

هر كسي اصل خويش را جويد
به يقين گرم جستجوي علي است

از علي آمده است هر چه كه هست
بازگشت همه به سوي علي است

آنچه تنزيل بر محمد شد
با خدا شرح گفتگوي علي است

معني (اينما تولوا...) چيست
هر طرف رو كنيد روي علي است

او خدا نيست نه! خدا او نيست
كه خدا هم در آرزوي علي است

هو علي هو علي علي هو هو
دو جهان غرق هاي و هوي علي است

اين چشم دريده چشمه ي فرياد است

پژواك سكوت سنگ ها در باد است

با من به چه چيز زندگي خيره شده

اين آينه اي كه كور مادر زاد است؟

مي گريم و چشم هايم از ابر پر است

كافي است كه ديگر دلم از صبر پر است

اي چشم غزال كم بيا نزديكم

پاهاي من از دويدن ببر پر است

آمد رمضان و التهابي است به لب

هر لحظه مرا حسرت آبي است به لب

با شوق لب تو ربنا مي خوانم

هر بوسه دعاي مستجابي است به لب

هي خدايي

كه ساعت دو نصف شب بيداري

ساعت سه نصف شب بيداري

ساعت چهار نصف شب بيداري

صبح بيداري

ظهر بيداري

حتي ساعت پنج عصر هم بيداري

و همين طور زل مي زني به اين جوي خون

كه از خيابان مي گذرد

و هيچ كاري هم نمي كني

لااقل

بگو چاقوهايشان را تيزتر كنند

هزار آواز نيم بسمل

در گلوي ما

بال بال مي زند