آلوده

من شبم! يك شب دلگير، سياه، آلوده
تو پلنگي! به دل شب زده، ماه آلوده

مثل يوسف بري از خبط و خطا هستي و من
در تب عشق، به صدجوره گناه آلوده

هيچ‌كس گرچه نپرسيد كه بعد از يوسف
به چه اندوه عميقي دل چاه، آلوده

مي‌رود چاه دلم پر شود از حسرت و حرص
بيش از اين روح مرا، عشق! نخواه آلوده

به هم انگار بنا نيست من و تو برسيم
«ما» سرابي‌ست كه با آن شده راه آلوده

شب بي‌ماه و پلنگيم من و تو، افسوس
من به سوداي تو دلخوش، تو به آه آلوده