هوس ها

چو باز ايد شبانگاهان آبي

من و اين بام سبز آسمان ها

من و اين كوهساران مه آلود

من و اين ابرها ، اين سايبان ها

دوم در بيشه زاران چون مه سبز

وزم در كوهساران چون دم باد

بلغزم در نشيب دره ي ژرف

به بوي صبح چون خورشيد مرداد

به رقص آرم چو موجي خرمن زرد

چو بادي خوشه ها گيرم در آغوش

روم پاي تھي در كشتزاران

بنوشم عطر جنگل هاي خاموش

سرايم با غريو آبشاران

شبانگاهان ، سرودي آسماني

نھم دل بر طنين نغمه ي خويش

چو لغزد در سكوت جاوداني

شوم مھتاب و پر گيرم شبانگاه

بر آن درياي ژرف آسمان رنگ

بر آن امواج خشم آلود ساحل

كه سر كوبند چون ديوانه بر سنگ

شوم عطري گريزان و سبكروح

در آميزم به باد شامگاهي

بپيچم در مشام اختر و ماه

بگنجم در جھان مرغ و ماهي

شوم در جام ظلمت ، باده ي صبح

بتابم گونه ي شب زنده داران

چو برگ مرده اي ، افتان و خيزان

به رقص آيم كنار جويباران

جھان ماندست و اين زيبا هوسھا

كه هر دم مي كشانندم به دنبال

چنانم در دل انگيزند غوغا

كه با مھتاب ها گيرم پر و بال

ازين پس ، اين من و اين شادي عمر

من و اين دشتھا ، اين بوستانھا

چو بازآيد شبانگاهان آبي

من و اين بام سبز آسمانھا