هفتاد و هفت

از عمر پوچ بي ثمر من

هفتاد و هفت سال گذشته

نه طي شده تمام به شادي

نه جمله در ملال گذشته

گاهي سكوتبار تر از مرگ

گاهي به قيل و قال گذشته

گاهي چو تار تا كه شوم ساز

با رنج گوشمال گذشته

از بس كه تند مي گذرد عمر

چون صرصر از شمال گذشته

لرزم به جان كه محنت پيري

از حد اعتدال گذشته

روز بد فراق رسيده

شام خوش وصال گذشته

افتادنم چو طاق شكسته

از حدس و احتمال گذشته

هر آرزوي خام كه دل داشت

چون خواب و چون خيال گذشته

مي دانم اين قدر ز جواني

كز پيشم آن غزال گذشته

زنداني وجودم و عمرم

در اين سياهچال گذشته

افتاده در طلسم سكوتم

خاموشي ام ز لال گذشته

فالي زدم ز حافظ و ديدم

كارم دگر ز فال گذشته

بدرود اي بلندي پرواز 

تير قضا ز بال گذشته

اي عشق آمدي به سراغم

وقتي كه شور و حال گذشته

عمري در آرزوي تو بودم

دير آمدي مجال گذشته

خشكيده است جوي وجودم

وان جاري زلال گذشته

بشكن مرا چو كوزه ي كهنه

دوران اين سفال گذشته