رهنوردان را به پاي سعي منزل دور نيست

رهنوردان را به پاي سعي منزل دور نيست

موج ها را دست از دامان ساحل دور نيست

دانه ي اميدواري خوشه در دل بسته است

گر دلم را باشد از آن چشم حاصل دور نيست

در بياباني كه دامش از رگ هشياري است

بند اگر پيچد به پاي صيد غافل دور نيست

هر كه رفت از ديده مي گويند از دل مي رود

دلبر ما از نطر دور است و از دل دور نيست

شهد جان پرور طمع كردم ز چرخ سنگدل

از پشيماني خورم گر زهر قاتل دور نيست

از خطا ايمن نه اي در اين چهار انگشت راه

چشم و گوش خويش وا كن حق ز باطل دور نيست

چون نهال خشك دل كندم ز حق آب و گل

ريشه ام را گر برون آرند از گل دور نيست