شيدايي شب هاي بي ليلا

مجنون نه ! من بايد خودم جاي خودم باشم

بايد خودم بي واژه ليلاي خودم باشم

عمري مرا دور تو گرديدم دمي بگذار

گرداب نا آرام درياي خودم باشم

شيدايي شب هاي بي ليلا به من آموخت

بايد به فكر روح تنهاي خودم باشم

بيهوده بودم هرچه از ديروز تا امروز

بايد از امشب فكر فرداي خودم باشم

بگذار من هم رنگ بي دردي اين مردم

در گيرودار دين و دنياي خودم باشم

اما نه...! من آتش به جانم، شعله ام، داغم

نگذار يك پروانه هم جاي خودم باشم

حيف است تو خاتون خواب هر شبم باشي

اما خودم تعبير روًياي خودم باشم

من مرغ عشقي خسته ام، كنج قفس تا كي

آيينه دار بي كسي هاي خودم باشم

بايد تو در آيينه ام باشي تو مي فهمي؟

حيف است من غرق تماشاي خودم باشم

حيف است تو خورشيد عالمتاب من باشي

من سايه اي افتاده در پاي خودم باشم

بايد رديف شعر را  لَختي بگردانم

تا آخرين حرف الفباي خودم باشي

هر جمعه را مشتاق تر خواب تو مي بينم

تا هشت روز هفته ليلاي خودم باشي